« به نام یگانه خالق هستی »

 

سر فصل ستایش:

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی                               نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

- خداوندا تورا یاد می کنم زیرا تو پاک و پروردگار جهان هستی و جز به راهی که تو راهنمایی ام کردی نمی روم.

آرایه ها: ملک: استعاره از خدا/ مصراع اول به آیه ی «الحمدلله رب العالمین» و مصراع دوم به آیه ی ناهدنا الصراط المستقیم، صراط الذین انعمت علیهم» تلمیح دارد.

نکته ی دستوری: بیت از شش جمله تشکیل شده است. «الف» در ملکا، حرف ندا و ملک، منادا است.

توجه:

مصراع دوم این بیت، به دو روش خوانده می شود.

الف) توام راه نمایی: تو راه نمای من هستی (در این صورت، مکث و درنگ بعد از «نما» قرار می گیرد.)

ب) توام راه نمایی: تو راه را به من می نمایی ( در این صورت، مکث و درنگ بعد از « راه» قرار می گیرد.)

 

تاریخ ادبیات:

سنایی غزنوی: ابوالمجد مجدود بن آدم (ولادت: اواسط یا اوایل نیمه ی دوم قرن پنجم، وفات: بین پانصدو بیست و پنج و پانصدو چهل و پنج هجری قمری) شاعر و عارف معروف ایرانی در قرن ششم است. در آغاز شاعری مداح بود ولی تغییر حال داد و به عرفان روی آورد. وی دوستدار آل علی(ع) بود. از آثار او می توان به «حدیقه الحقیقه» اشاره کرد.

salehe.b